Kami menerangkan apa itu kelalang Erlenmeyer, bagaimana ia digunakan dalam makmal dan ciri-cirinya. Juga, siapa Emil Erlenmeyer.
Apakah kelalang Erlenmeyer?
Kelalang Erlenmeyer (juga dipanggil kelalang Erlenmeyer atau kelalang sintesis kimia ekstrem) ialah sejenis bekas kaca yang digunakan secara meluas dalam makmal kimia, fizikal, biologi, perubatan dan / atau kepakaran saintifik lain. Ia adalah bekas bahan cecair atau padu sifat yang berbeza.
Nama alat ini berasal dari penciptanya, ahli kimia Jerman Emil Erlenmeyer (1825-1909). Ia adalah bekas kaca telus, selalunya dengan pengijazahan di satu sisi, dengan leher yang lebar, sesuai untuk penggunaan penyumbat, tetapi lebih sempit daripada bahagian bawah bekas.
Kelalang Erlenmeyer biasanya digunakan untuk menyimpan bahan-bahan yang tidak terjejas oleh cahaya matahari. Ia sesuai untuk mengacau adunan, kerana bentuknya menghalang tumpahan cecair, yang amat penting apabila mengendalikan unsur meruap atau menghakis.
Ia juga boleh digunakan untuk memanaskan bahan pada tinggi suhu, untuk penyejatan dikawal atau untuk penyediaan sup kultur dalam perubatan dan mikrobiologi.
Lehernya yang panjang sesuai untuk memegangnya dengan tang atau pemegang. Pada banyak keadaan ia lebih sesuai daripada tabung uji tradisional, terutamanya kerana bahagian bawahnya yang rata membolehkannya dibiarkan berehat dengan senyap, atau meletakkannya pada tripod, pemetik api dan permukaan lain.
Ia biasanya tidak digunakan, bagaimanapun, untuk penyediaan menyeluruh campuran cecair, kerana penggredannya biasanya tidak tepat. Ia hanya digunakan sebagai nilai rujukan.
Biografi Emil Erlenmeyer
Emil Erlenmeyer ialah seorang ahli kimia penting pada abad ke-19.Ahli kimia Jerman Richard August Carl Emil Erlenmeyer, dilahirkan pada 28 Jun 1825, di Taunusstein, Jerman. Dia belajar perubatan di Giessen dan bekerja sebagai ahli farmasi untuk beberapa tahun akan datang, serta dalam bidang baja bersama Robert Bunsen.
Beliau adalah seorang profesor di Institut Politeknik Munich antara 1863 dan 1883, di mana beliau membuat sumbangan penting mengenai sintesis kimia pelbagai sebatian. Dia mencipta kelalang yang membawa namanya pada tahun 1861.
Beliau mencadangkan formula untuk naftalena yang diketahui pada masa ini, selain menyumbang kepada sintesis sekumpulan besar sebatian organik.
Beliau adalah salah seorang pelajar pertama kimia yang menerima pakai sistem valens atom. Pada tahun 1880 beliau merumuskan Peraturan Erlenmeyer mengenai penukaran alkena kepada aldehid atau keton. Dia meninggal dunia di Aschaffenburg pada tahun 1909, dan anaknya Friedrich Gustav Carl Emil Erlenmeyer meneruskan karyanya selama bertahun-tahun.