Keracunan

Pada a Keracunan Bahan toksik timbul dalam organisma semasa metabolisme. Ia boleh berlaku apabila bahan asing (xenobiotik) dipecah di dalam badan. Semasa menggunakan prodrugs, berlaku keracunan ringan dan sengaja.

Apakah keracunan itu?

Keracunan atau Keracunan menunjukkan proses dalam organisma yang menukar bahan asing yang tidak berkesan atau lemah toksik menjadi bahan biologi berkesan atau bahkan sangat toksik sebagai sebahagian daripada metabolisme.

Biasanya, bahan asing yang diambil dari luar, yang tidak penting bagi tubuh atau boleh menyebabkan kesan berbahaya, diubah di hati menjadi sebatian yang tidak berkesan dan mudah larut dalam air sehingga boleh dikeluarkan melalui buah pinggang, peluh atau nafas. Tujuannya adalah untuk menyahtoksin badan.

Walau bagaimanapun, enzim tidak spesifik. Ia boleh berlaku bahawa bahan-bahan tertentu yang tidak berkesan sebaliknya menjadi berkesan atau bahkan beracun. Dalam beberapa kes, ini dikehendaki secara jelas. Sebagai contoh, sebilangan ubat hanya mengembangkan keberkesanannya melalui biotransformasi dalam badan. Walau bagaimanapun, bahan beracun juga boleh timbul yang merosakkan organisma.

Setiap orang dikurniakan enzim individu, supaya ubat tidak toksik atau berkesan di mana-mana sehingga tahap yang sama. Ini adalah salah satu penyebab berlakunya pelbagai kesan sampingan ubat.

Fungsi & tugas

Keracunan xenobiotik biasanya bermasalah bagi badan. Dalam kes ubat-ubatan yang dikenali sebagai prodrugs, perubahan ini disengajakan. Bahan ini hanya membentuk metabolit yang berkesan semasa detoksifikasi di hati. Ini berlaku untuk ubat-ubatan codeine, clopidogrel, levodopa, metamizole, phenacetin dan omeprazole, antara lain.

Contohnya, codeine diubah menjadi morfin atau phenacetin menjadi paracetamol. Levodopa dianggap sebagai pendahulu adrenalin, noradrenalin, atau dopamin yang digunakan untuk merawat Parkinson. Karbimazol ubat tiroid atau pil tidur chlordiazepoxide hanya menjadi bahan yang berkesan melalui biotransformasi dalam badan.

Terlepas dari struktur kimianya, semua zat dalam organisme mengalami biotransformasi setelah tertelan di hati. Tujuan metabolisme ini adalah untuk menyahtoksin badan. Bahan-bahan tersebut diubah menjadi bentuk larut dalam air sehingga dapat dikeluarkan dengan cepat dari badan. Pada fasa pertama, reaksi tidak spesifik berlaku yang berlaku sama pada semua bahan asing. Ini membawa kepada reaksi pengoksidaan, pengurangan dan hidrolisis. Semua sebatian diberi kumpulan fungsi tertentu. Dalam beberapa kes, kumpulan fungsi yang ada diubah. Reaksi ini dikatalisis oleh enzim sistem sitokrom P-450.

Pada fasa kedua, reaksi konjugasi berlaku. Metabolit bahan asing dihubungkan dengan bahan larut dalam air badan melalui kumpulan berfungsi. Ini membawa kepada reaksi konjugasi dengan asid glukuronik, residu asetil dan asetil, asid amino, kumpulan metil, glutathione atau sulfat. Metabolit dapat diangkut dalam bentuk ini.

Pada fasa ketiga, mereka sekarang diangkut keluar dari sel melalui molekul pengangkutan dan kemudian dengan aliran darah dan sistem limfa melalui badan ke ginjal.

Penukaran bahan yang tidak berkesan menjadi sebatian berkesan atau bahkan toksik boleh berlaku semasa laluan pertama mereka melalui hati sebagai sebahagian daripada kesan lulus pertama. Sekiranya berlaku kesan pertama, bahan tidak aktif berpindah melalui peredaran enterohepatik melalui hati dan ada biokimia yang ditukar menjadi bahan aktif.

Penyakit & penyakit

Sekiranya berlaku keracunan atau keracunan, sebatian yang tidak berkesan sering menghasilkan bahan yang sangat toksik. Semasa metabolisme alkohol, aldehid dan asid karboksilik terbentuk pada fasa pertama. Biasanya ini tidak menjadi masalah, kerana sebatian yang dihasilkan biasanya tidak beracun. Metanol tidak beracun terutamanya, tetapi ketika dimetabolisme, formaldehid toksik terbentuk sebagai aldehid dan asid formik kaustik dihasilkan sebagai asid karboksilik. Kedua-dua bahan tersebut jauh lebih toksik daripada metanol. Minum metanol boleh menyebabkan kebutaan atau kematian.

Keracunan juga boleh berlaku jika bahan permulaan digunakan dalam dos yang terlalu tinggi. Peningkatan pengaktifan enzim menghasilkan banyak metabolit yang diaktifkan pada fasa pertama, yang tidak dapat dilumpuhkan secepat mungkin kerana kapasiti untuk fasa kedua tidak mencukupi. Metabolit yang diaktifkan kemudian bertindak sebagai radikal bebas dan merosakkan sel dan bahan genetik.

Apabila sel-sel rosak, enzim lisosom dilepaskan yang dapat memusnahkan sel sepenuhnya. Hati dan ginjal khususnya rosak.Contoh kesan ini ialah mengambil parasetamol dalam dos yang tinggi. Keracunan parasetamol boleh mengakibatkan kematian akibat penurunan hati.

Dalam beberapa kes, toksifikasi juga dapat masuk pada fasa kedua metabolisme. Ini boleh berlaku dengan kegagalan buah pinggang. Morfin metabolit morfin-6-glukuronida biasanya dikeluarkan dengan cepat dari buah pinggang, tetapi didapati bahawa jika ginjal lemah, penukaran selanjutnya berlaku, yang menjadikan metabolit lebih berkesan daripada bahan permulaan. Walau bagaimanapun, toksifikasi fasa 2 sangat jarang berlaku.

Contoh keracunan lain ialah keracunan ragwort. Bahan permulaan dalam ragwort adalah alkaloid pirolizidin (PA), yang tidak sendiri beracun. Sekiranya hubungan dengan alkaloid tidak terlalu kuat, ia akan terurai dengan baik di dalam badan. Namun, jika tubuh terkena jumlah yang tinggi, metabolit perantaraan tidak dapat dipecah dengan cepat. Mereka kemudian menyerang sel hati dan bahan genetik.