• Apakah kata hubung?
• Jenis-jenis kata hubung
• Ayat dengan kata hubung
• Kata sendi dan kata depan

Kami menerangkan apa itu kata hubung, apakah jenis yang wujud dan pelbagai contoh dalam ayat. Juga, apakah kata depan.

Kata hubung kopulatif menunjukkan pengumpulan atau penambahan.

Apakah kata hubung?

Dalam tatabahasa, dikenali sebagai kata hubung kepada jenis perkataan tertentu atau ditetapkan daripadanya yang membolehkan untuk menghubungkan perkataan, proposisi atau frasa lain, iaitu ia berfungsi sebagai penghubung antara bahagian-bahagian ayat atau antara dua ayat. Dalam erti kata itu, mereka adalah sebahagian daripada kumpulan pautan tatabahasa.

Kata hubung secara amnya adalah atonik (tanpa loghat) dan invariable, iaitu, ia adalah kepingan tetap bahasa, yang jarang berubah atau menyesuaikan diri dengan konteks. Mereka biasanya membenarkan penyatuan dua unit sintaksis dalam major, seperti dua ayat atau dua elemen dalam ayat. Oleh itu, maknanya hanya gramatis, hanya sah dalam bahasa dan dalam konteks ditentukan.

Sebagai contoh, jika kita menggunakan kata hubung "dan", yang paling biasa daripada semua, dalam solat "Saya hanya membeli kentang dan labu", makna kata kerja "beli" meluas kepada dua unsur yang disebut (kentang dan labu) secara sama.

Sebaliknya, apabila kita menggunakan "dan" dalam ayat "Saya hanya membeli kentang dan mereka tidak begitu baik", kata hubung itu membolehkan kita menambah aduan awal (bahawa hanya ada kentang), yang kedua (yang fakta berasingan bahawa mereka tidak begitu baik) .

Jenis-jenis kata hubung

Kata hubung terbahagi kepada dua jenis:

Koordinat atau kata hubung yang betul. Mereka yang menghubungkan perkataan, frasa atau ayat pada tahap sintaksis yang sama, iaitu apabila unsur-unsur yang dihubungkan olehnya boleh ditukar tanpa kehilangan maknanya. Contohnya: "Di pasar ada selada air dan bawang" adalah sama dengan "Di pasar ada bawang dan selada air".

Sebaliknya, kata hubung ini boleh terdiri daripada pelbagai jenis:

• Kopulatif. Mereka membenarkan dua elemen daripada jenis yang sama untuk dicantumkan dalam satu unit, menunjukkan pengumpulan atau jumlah item. Seperti: y, e, ni, que.
• Tukar ganti. Mereka membenarkan penggabungan dua istilah dalam hubungan eksklusif atau pilihan, iaitu, di mana salah satu daripada kedua-duanya mesti dipilih. Seperti: o, u.
• Adversative. Mereka membenarkan penggabungan dua istilah dalam hubungan antagonis, iaitu, bertentangan, di mana ia bercanggah antara satu sama lain. Seperti: tetapi, walaupun, lebih, tetapi.
• Penjelasan. Mereka membenarkan untuk menyertai proposisi atau istilah yang menunjukkan perkara yang sama, tetapi apabila bersama-sama memberikan penjelasan yang lebih baik tentang apa yang telah dikatakan, atau menguatkan beberapa makna. Seperti: iaitu, ini, itu, sebaliknya.
• Pengedaran. Mereka membenarkan dua elemen digabungkan dengan cara yang tidak berterusan, mengedarkan maknanya sepanjang ayat yang sama. Dengan kata lain, mereka membahagikan pengertian ayat kepada dua istilah yang berbeza. Seperti: berdoa ... berdoa, sekarang ... sekarang, keluar ... keluar.

Kata hubung bawahan atau tidak wajar. Mereka yang menghubungkan dalil atau ayat-ayat yang tidak boleh ditukar ganti antara satu sama lain, kerana apabila digabungkan satu hubungan makna khusus ditubuhkan di antara mereka: sebab, bersyarat, penjelasan, dll.

Contohnya: "Malam itu hujan, jadi saya terpaksa pergi dengan bas" membayangkan hubungan sebab-akibat yang tidak boleh diterbalikkan. Kata hubung ini diklasifikasikan hanya mengikut peranan yang dimainkan oleh orang bawahan dalam ayat utama, seperti berikut:

• Substantif bawahan. Mereka memenuhi peranan frasa nama dalam ayat. Seperti: apa, apa, bagaimana, berapa.
• Kata adjektif subordinat. Mereka memenuhi peranan frasa adjektif, iaitu, mereka mencirikan nama. Seperti: siapa, siapa, siapa, siapa.
• Kata adverba bawahan. Mereka memenuhi peranan frasa adverba, memperkenalkan maklumat kontekstual, sama ada keadaan (masa, tempat, mod atau perbandingan) atau hubungan logik (sebab, akibat, keadaan, tujuan). Seperti: bila, di mana, seperti, mengikut, lebih daripada, kerana, walaupun, kes itu, melainkan.

Ayat dengan kata hubung

Berikut adalah beberapa contoh penggunaan dalam ayat kata hubung:

Kata hubung koordinat:

• “Mereka menghantar kami untuk membeli melukis dan detergen ”(copulatif)
• "Mereka tidak memberikan saya nota, mahupun folder" (copulatif)
• "Adakah anda makan makanan atau tidak bangun dari meja" (dilema)
• "Walaupun anda sudah besar, anda mesti mendengar saya" (berlawanan)
• "Saya ingin membeli oatmeal, tetapi ia sangat mahal" (berlawanan)
• "Dia memberitahu saya itu sahaja, iaitu, saya dipecat" (penjelasan)
• "Anda mesti mengambil antihistamin, iaitu ubat alahan" (penerangan)
• “Kami akan sayang anak kami, keluarlah katak atau keluar katak ”(distributif)

Kata hubung bawahan:

• "Bahawa awak minum alkohol begitu awal adalah tidak masuk akal ”(kata benda)
• "Dia bertanya kepada saya bagaimana kita akan datang" (kata benda)
• "Sepupu saya datang, yang saya sebutkan kepada awak semalam" (kata sifat)
• "Saya pergi menonton filem yang posternya kita lihat di jalan" (kata sifat)
• "Saya meninggalkan rumah apabila hujan mula turun" (kata keterangan masa)
• "Saya pergi ke tempat syaitan kehilangan kasutnya" (kata keterangan tempat)
• "Seperti yang anda lakukan semalam, anda mesti melakukan bahagian anda" (kata keterangan cara)
• "Saya tinggal di rumah kerana saya berasa teruk" (kata keterangan sebab)
• “Kamu terlepas pesta itu, jadi kamu tidak tahu kehebatannya Berita”(Kata keterangan akibat)
• "Anda mesti berhenti merokok, supaya anda boleh menjalani kehidupan yang lebih sihat" (kata keterangan tujuan)
• "Hari ini kami akan makan di luar, melainkan anda mahu memasak" (kata keterangan keadaan)

Kata sendi dan kata depan

Kita tidak seharusnya mengelirukan kata hubung dengan kata depan, walaupun kedua-duanya adalah perkataan atau partikel yang memenuhi peranan tatabahasa dalam ayat, iaitu menyusun dan menyusun.

Walau bagaimanapun, kata depan mempunyai makna yang lebih kurang tetap, yang mempunyai kaitan dengan rangkaian makna yang berkaitan, yang tersendiri, walaupun kontekstual, manakala kata hubung tidak mempunyai makna di luar skop bahasa.

Sebagai contoh: kata hubung "dan", dengan sendirinya, tidak bermakna apa-apa, tetapi ia membenarkan kata penghubung yang mempunyai makna tersendiri, dan kemudian memperoleh makna tertentu: dalam "hari ini kita perlu makan ayam dan nasi", Y maknanya nasi dan ayam tu separas je, bahagian set yang sama.

Sebaliknya, jika kita berkata "hari ini kita perlu makan ayam tentang nasi ", kata depan" di atas "menunjukkan bahawa ayam dan nasi berada dalam kedudukan yang sangat spesifik, satu di atas yang lain.