• Apakah undang-undang fiskal atau cukai?
• Sejarah undang-undang fiskal atau cukai
• Prinsip undang-undang fiskal atau cukai
• Sumber undang-undang fiskal atau cukai
• Cukai
• Jenis cukai

Kami menerangkan apa itu undang-undang cukai atau cukai, sejarah, prinsip dan sumbernya. Juga, apakah cukai dan jenis apa yang wujud.

Undang-undang cukai atau cukai mengkaji peraturan mengenai cukai.

Apakah undang-undang fiskal atau cukai?

Undang-undang cukai atau undang-undang cukai adalah cabang daripada undang-undang kewangan berdedikasi untuk kajian tentang peraturan yang menubuhkan dan menggunakan cukai atau ufti. Dalam erti kata lain, ia adalah mengenai kajian kuasa cukai keadaan, iaitu mekanismenya untuk mendapatkan pendapatan bagi membiayai perbelanjaan awam, iaitu pelaburan awam yang memihak kepada faedah bersama.

Lazimnya, undang-undang cukai berminat dengan aspek material (fizikal) atau prosedur (formal) yang dipertimbangkan dalam sistem perundangan urusan cukai sesebuah negara. Ia juga merujuk kepada set pengecualian, sekatan, protokol dan peruntukan khusus yang melaluinya ia mentadbir obligasi cukai setiap tahun.

Dalam pengertian ini, dua cabang berbeza boleh dibezakan dalam undang-undang cukai, iaitu:

• Undang-undang cukai material. Itu menjaga norma undang-undang yang menegakkan disiplin cukai a bangsa.
• Undang-undang cukai formal. Bahawa dia berminat dengan siri langkah dan norma yang mesti diikuti oleh Negara untuk menyelesaikan ufti.

Perbezaan antara kedua-dua cabang ini adalah fleksibel dan tidak dibuat secara ketat, kerana kedua-duanya adalah sebahagian daripada rangka kerja undang-undang dan undang-undang yang sama.

Sejarah undang-undang fiskal atau cukai

Sejak zaman purba, the manusia telah dianjurkan dalam masyarakat didalangi oleh a boleh pusat. Kuasa itu dipegang oleh firaun, raja, imam besar atau, kemudian, tuan-tuan feudal atau Gereja Katolik itu sendiri.

Dalam cara yang berbeza, masing-masing berkhidmat untuk menganjurkan politik, sosial dan ekonomi masyarakat. Itulah sebabnya pemerintah sentiasa menerima ufti atau cukai yang dikutip, selalunya secara paksa dan ganas, daripada orang ramai. pekerja.

Di Mesir kuno, sebagai contoh, penghormatan kepada firaun adalah satu kewajipan yang pelanggarannya dihukum berat. Kemudian, dalam Empayar Rom, ufti secara rasmi disatukan dan bentuk undang-undang cukai yang pertama dan primitif muncul.

Selepas kemasukan ke dalam kemodenan dan pembinaan republik Barat yang demokratik, sekular dan liberal, penghormatan itu diserahkan ke tangan Negara, yang ditadbir oleh kerajaan syif. Ia kini terdiri daripada ibu kota, tidak lagi masuk spesis (lot pengeluaran) seperti pada zaman dahulu.

Prinsip undang-undang fiskal atau cukai

Prinsip keseragaman membayangkan bahawa sesiapa yang mendapat pendapatan paling banyak juga membayar lebih.

Undang-undang cukai dikawal oleh prinsip umum berikut:

• Kesahan daripada penghormatan itu. Di bawah premis nullum tributum sinus lege, iaitu, "tiada cukai tanpa undang-undang", prinsip ini menetapkan bahawa cukai hanya boleh dikeluarkan oleh kuasa yang sah, iaitu, dikurniakan legitimasi dan kebenaran yang jelas di pihak masyarakat secara keseluruhan. Dengan cara yang sama, ia menetapkan bahawa tiada ufti boleh dibuat sedemikian rupa sehingga ia melanggar sekurang-kurangnya undang-undang.
• Sifat wajib ufti. Seperti namanya, prinsip ini menentukan bahawa ufti adalah kewajipan, yang mana tidak warganegara Biasa dikecualikan, dan tidak bergantung pada kesanggupan individu untuk membayar. Dalam pengertian ini, keinginan kolektif dikenakan ke atas individu, untuk memastikan pematuhan undang-undang. Pengecualian kepada prinsip ini hanya akan diperuntukkan dalam undang-undang yang menetapkannya.
• Menghormati keadilan. Menurut prinsip ini, semua orang yang membentuk masyarakat mempunyai kewajipan untuk menyumbang kepada pemeliharaannya, melalui strategi cukai yang ditentukan oleh Negara. Walau bagaimanapun, sumbangan tersebut mesti diberikan secara adil, dengan mengambil kira sumbangan mereka pendapatan dan kapasiti masing-masing, supaya beban cukai diagihkan secara sama rata saksama seluruh masyarakat.
• Keseragaman penghormatan. Dilindungi oleh tanggapan kesaksamaan undang-undang, prinsip ini membenarkan "ketaksamaan cukai" tertentu yang memerlukan lebih banyak sumbangan disebabkan cukai yang sama kepada mereka yang memperoleh pendapatan terbanyak dalam masyarakat.
• Pengiklanan penghormatan. Prinsip ini menetapkan, dalam perkataan mudah, bahawa perkara cukai mestilah terbuka, iaitu, ia tidak boleh mempunyai ruang untuk rahsia atau untuk pengurusan persendirian, tetapi semuanya mesti dilakukan di bawah pandangan penuh orang lain, untuk meminimumkan margin rasuah dan memastikan pematuhan prinsip di atas.
• Kepastian penghormatan. Menurut prinsip ini, undang-undang tidak mencukupi untuk mewujudkan cukai, tetapi ia juga mesti disertakan dengan semua peruntukan yang diperlukan untuk pengawalseliaan, kawalan dan pelaksanaannya, sekali gus memastikan terdapat kepastian yang paling besar mengenai operasinya.
• Tiada rampasan ufti. Prinsip ini diwujudkan untuk memastikan bahawa Negara tidak boleh cuba, melalui ufti, terhadap harta persendirian. Itulah sebabnya ia menentukan bahawa ufti itu dibayar untuk kebaikan atau perkhidmatan ia tidak boleh berjumlah semua barang atau perkhidmatan, kerana itu akan merampasnya oleh Negara.
• Ekonomi kutipan. Walaupun Negara boleh mencipta dan mentadbir cukai, menurut prinsip ini ia boleh berbuat demikian hanya untuk tujuan menjamin kewujudan dan penyelenggaraannya sendiri, bukan untuk tujuan pengayaan dalam apa jua bentuk. Atas sebab itu, ia tidak akan dapat menuntut daripada rakyat lebih daripada apa yang diperlukan untuk terus beroperasi.

Sumber undang-undang fiskal atau cukai

Sumber undang-undang cukai secara amnya terhad kepada apa yang ditetapkan oleh Doktrin, iaitu, kepada peruntukan formal yang dibincangkan dalam undang-undang, peraturan, dekri, perjanjian antarabangsa dan perundangan. Semua ini dalam rangka kerja undang-undang yang ditetapkan oleh Magna Carta atau Perlembagaan Negara.

Cukai

Kami memanggil cukai atau ufti kepada satu siri kewajipan kewangan yang ditetapkan oleh undang-undang, yang melaluinya semua rakyat menyumbang kepada penyelenggaraan Negara. Kewajipan tersebut ditetapkan oleh undang-undang dalam sistem perundangan itu sendiri.

Pematuhannya boleh dan harus dilaksanakan oleh Negara, yang diberi kuasa oleh undang-undang itu sendiri untuk melaksanakan hukuman yang berkadar sekiranya seorang warganegara gagal mematuhinya. Tujuan cukai ini adalah untuk menjamin kemungkinan kewujudan Negara dan pakatan sosial yang melalui undang-undang dan dekri jaminan.

Jenis cukai

Secara umum, penghormatan boleh dikelaskan kepada:

• Cukai ke atas pendapatan, keuntungan dan modal. Iaitu, jumlah yang dikira daripada pendapatan bukan gaji rakyat.
• Sumbangan kepada keselamatan sosial. Mereka adalah sebahagian daripada gaji pekerja yang ditakdirkan kepada Sistem Keselamatan Sosial yang wujud di negara anda, yang mungkin anda miliki sekiranya berlaku kecemasan Kesihatan atau dalam bentuk pencen persaraan apabila tiba masanya.
• Cukai ke atas buruh. Melalui mana Negara mengenakan cukai kepada pemegang besar perniagaan Y perniagaan.
• Cukai ke atas harta benda. Dikira sedemikian rupa sehingga mereka yang memiliki lebih banyak aset daripada yang diperlukan menyumbang secara berkadar kepada Negara.
• Cukai ke atas barangan dan perkhidmatan. Melaluinya Negara menerima sebahagian daripada wang yang ditujukan untuk pembelian, penyewaan atau operasi komersial yang dijalankan.
• Cukai lain. Ditakdirkan untuk menilai keadaan, peristiwa atau syarikat tertentu.